Badania w medycynie wspierane wydrukami 3D
Rozwój medycyny jest silnie związany z postępem technologicznym. Im więcej narzędzi, tym większe szanse na tworzenie innowacyjnych i przełomowych rozwiązań. Dlatego istotna staje się wymiana wiedzy i doświadczeń między przedstawicielami środowisk lekarskich oraz studenckich z reprezentantami ośrodków naukowych i technologicznych. Taka inicjatywa została podjęta przez Centrum Naukowe Kopernik w Warszawie i Uniwersytet Warszawski podczas Hakatonu „Obywatele w Medycynie”, organizowanego w ramach europejskiego projektu SPARKS. Podczas wydarzenia prezentowane były możliwości druku 3D.
W zorganizowanym hakatonie wzięli udział inżynierowie, studenci, designerzy i naukowcy. Podczas wydarzenia pracowali oni nad metodą ratowania dzieci, które zostały dotknięte w życiu płodowym przepukliną przeponową.
Aktualnie do leczenia tego schorzenia lekarze wykorzystują tzw. procedurę FETO, która polega na chirurgicznym umieszczeniu wypełnionego solą fizjologiczną balonika w tchawicy dziecka, będącego w łonie matki. Na krótko przed porodem należy usunąć balonik. Ze względu na to, że jest to bardzo precyzyjny zabieg, potrafią podjąć się go tylko bardzo dobrze przeszkoleni ginekolodzy w dużych ośrodkach uniwersyteckich. Zadaniem uczestników hakatonu było przeprojektowanie rozwiązania w taki sposób, aby mogło ono być stosowane w warunkach niespecjalistycznych szpitali.
Tworzenie pomysłów było możliwe dzięki filamentom Fiberlogy oraz drukarkom 3DGence. Studenci mogli zaprojektować prototyp, następnie go wydrukować, a potem przetestować jego działanie. Kolejne iteracje prowadziły do tworzenia coraz bardziej precyzyjnych rozwiązań. Studenci, podobnie jak i lekarze uczestniczący w hakatonie wspólnie stwierdzili, że jest to jedna z szybszych metod uszczegółowiania projektów.
Spotkanie trwało niecałe 10 godzin. W tym czasie cztery zespoły opracowały cztery świetne projekty. Jury wybrało dwa, które miały największą szansę na realne wykorzystanie. Były to Fetoinduktor i balon z zaworem aktywowanym indukcyjnie typu „sushi”.
Nowoczesne, multidyscyplinarne podejście do opracowywania rozwiązań umożliwiło stworzenie projektów, które znalazły swoje zastosowanie w świecie medycyny. Może więc właśnie tak powinna wyglądać nauka przyszłości?
